Άπαρσις

Πεζοποιήματα γραμμένα με ροή συνείδησης που μοιάζουν με ραψωδία...

Η ποίηση είναι κρησφύγετο, καταφύγιο, ορμητήριο, καταπέλτης...

[Έτσι καθώς έπεφτα αργά αργά από την ταράτσα -μύθος πως η πτώση είναι αστραπιαία-, είχα την ευκαιρία να δω από ψηλά τη γειτονιά και τους ενοίκους, αυτούς για τους οποίους ποτέ ως τώρα δεν είχα καν ενδιαφερθεί...

"Μη ο πίπτων ουκ ανίσταται; ή ο αποστρέφων ουκ επιστρέφει;" Ιερεμίας 8,4 Τα ποιήματα της συλλογής "Είκοσι χρόνια πρίν" γράφτηκαν στη δεκαετία του ΄΄80 και στις αρχές της δεκαετίας του ΄΄90...

Στη μέση περίπου του Ιονίου πελάγους, σε μικρή απόσταση από την Αιτωλοακαρνανία, βρίσκεται ένα μικρό καταπράσινο νησάκι με το όνομα Κάλαμος...

Ο ατρόμητος μαχητής ο Ιππότης Γοργοπόδης, ο πειρατής Χουκ Τζακ Μπακαλιάρος, ο πειρατής Χριστόφορος που φωτίζει σαν πυγολαμπίδα, η πριγκίπισα Φένια η Πουπουλένια που προστατεύει το κάστρο της, το πειραχτήρι αγοροκόριστο, η Ρόζα η Φασαριόζα και ο εκπληκτικός Σεφ ο Κοντοπίθαρος είναι οι μαγικοί σύμμαχοι στη μυστική αποστολή του μικρού ήρωα που ήθελε να τον φωνάζουν όλα αυτά μαζί...

Σκέψεις βασισμένες στις σημειώσεις για το έργο Μπορεί ένα έθνος να ερωτευτεί ένα άλλο...

Δυο σταγόνες βροχής είμαστε κι εμείς, καρδιά μου...

Στην Ελλάδα, παρ όλες τις ιστορικές της περιπέτειες κατά τον 20ό αιώνα, με πολέμους, ένοπλες εμφύλιες αντιπαραθέσεις, στρατιωτικά κινήματα, δικτατορικά καθεστώτα και παρατεταμένες περιόδους περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών και ελεγχόμενης κοινοβουλευτικής ζωής, αν και υπήρξαν φασίστες και φασιστικές κινήσεις, δεν εμφανίστηκε ποτέ μαζικό κίνημα φασιστικού προσανατολισμού ούτε εγκαθιδρύθηκε πραγματικά φασιστικό καθεστώς....

Ο "κάτι περισσότερο από συγγραφέας" Πέτρος Αργυρίου είχε κατακτήσει τα πάντα: δόξα, χρήματα, ερωτικές συντρόφους, χιλιάδες θαυμαστές....