Δήμου Νίκος

/ Γιατί, ενώ ο Δαρβί...

Η ιστορία ενός έρωτα που κρατάει σαράντα πέντε χρόνια με αμείωτη ένταση και καθημερινό πάθος...

"Σε αντίθεση με αυτές [τις διάσημες γάτες της λογοτεχνίας] και άλλες προηγούμενες, οι γάτες του Δήμου, στην αγχώδη καθημερινότητά τους, παραμένουν κατά κάποιον τρόπο πέραν της λογοτεχνίας -όχι όμως πέραν της ποίησης!- επαναστατώντας στη φυλακή των σελίδων του βιβλίου ή στο κλουβί των στίχων, όπως το άπιαστο Γατσατσόνι, το οποίο βρίσκεται πάντοτε σε άλλη θέση από εκεί που θα ’πρεπε ή από εκεί που φαίνεται, όπως ο μέγας, μέγιστος Μούψης, που μόνο όταν τον πλησιάζει ο θάνατος έρχεται να αναζητήσει τη ζεστασιά ενός χαδιού....

"Ως τώρα, η "κλασική" αριστερή τοποθέτηση ήταν πως τα δεινά της χώρας μας οφείλονταν στους αστούς. Είναι όμως πολύ πιο πιθανό να οφείλονται στην έλλειψή τους..."...

"Τι μένει από έναν χρονογράφο σαν πεθάνει; Ίσως μόνο ένα χρονογράφημα, που γράφει ένας άλλος - που κι αυτός θα ξεχαστεί. Ίσως κάτι περισσότερο: η ένταση ζωής που χάρισε στους αναγνώστες του.