Πάμε από την αρχή, λοιπόν: Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν η Βικτόρια… Νομίζω μίλησα πολύ… Λοιπόν, δεν λέω τίποτα άλλο! Αν ποτέ, βέβαια, βρεθεί αυτό το τετράδιο στα χέρια σας, κάνω την ευγενή παράκληση να το διαβάσετε εμπιστευτικά, γιατί βασικά, θίγονται όλα τα προσωπικά μου σε μερικές σελίδες...
Σκυφτές περπατούσαν και ούτε κοίταζαν τον ουρανό που έλαμπε και έκανε τα λουλούδια πιο όμορφα από πριν, και ούτε σκέφτονταν τίποτε άλλο, παρά μόνο εκείνον, που ήταν τόσο διαφορετικός από τα δικά τους παλικάρια...