Δούναβη Λουκρητία

Δὲ θ’ ἀποχτήσω ποτὲ τὴν ἀντοχὴ ἐκείνων τῶν μανάδων ποὺ γεννούσανε ἀπάνω στὸ τραπέζι ἢ ἀνάμεσα σὲ δυὸ καρέκλες, ὅπως γεννήθηκα κι ἐγώ...

Το πιο αληθινό χειροκρότημα είναι αυτό των πελμάτων μας στη γη...

Ήλιε μου, μη χασομεράς φέξε μου για να χτίσω δύο γραμμές μου φτάνουνε να γράψω ένα στίχο κι ας μη χωράει τ’ όνομά μου...

Έξι κείμενα Περί ανέμων και επτά Περί θαυμάτων, ένα κράμα από παιδικές μνήμες και μεγαλίστικα καμώματα...

Μεγάλη ήταν η ικανοποίησή μου όταν διέκρινα τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν ορισμένοι άνθρωποι...