Ισπανόφωνη πεζογραφία (Αργεντινή)

Μπουένος Άιρες, 1976. Ο περονισμός έχει δείξει το αληθινό του πρόσωπο, ο ίδιος ο Περόν έχει πεθάνει και η διακυβέρνηση της τελευταίας του συζύγου, Ισαμπέλ, ουσιαστικά θ’ ανοίξει το δρόμο για τη δικτατορία του Βιδέλα, την πιο αιματοβαμμένη δικτατορία στην ιστορία της Αργεντινής.

Όλοι πιστεύουν ότι η Ρίτα αυτοκτόνησε. Όλοι, εκτός από την Ελένα, τη μητέρα της. Επειδή η Ελένα ξέρει. Επειδή η Ελένα, όπως κάθε μητέρα, είναι γεμάτη βεβαιότητες που οδηγούν σε αβεβαιότητες.

Μπουένος Άιρες, Ισλανδία και Μαγιόρκα, Ελλάδα, Καλιφόρνια και Ρώµη, ο Μπόρχες δηµιουργεί την προσωπική του γεωγραφία από πεζά, στίχους, όνειρα και φωτογραφίες· χαρτογραφεί ένα ταξίδι στο οποίο ο χρόνος είναι ταυτόχρονα πεπερασµένος και άπειρος...

Αργεντινή, 1975. Δυο κρατούμενοι στο ίδιο κελί. Μια αλλόκοτη απόπειρα συμβίωσης ενός αντικαθεστωτικού και ενός ποινικού, που μόνο στο διεστραμμένο μυαλό κάποιου κυνηγού κεφαλών της τότε λανθάνουσας δικτατορίας θα μπορούσε να έχει κάποιο νόημα.

"Ομολογώ ότι συνεχίζω να γράφω για καθαρά ηδονοθηρικούς λόγους...

"Αντιμυθιστόρημα", "Xρονικό μιας τρέλας", "Ένα βίαιο τράνταγμα από το γιακά", "Κάτι σαν ατομική βόμβα", "Ένα κάλεσμα προς την αναγκαία αταξία", "Ένα γιγάντιο ευφυολόγημα", "Ένα ψέλλισμα"....

Έπειτα από ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, ένας δημοσιογράφος ξυπνάει στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, σε μια ξεχασμένη γωνιά της Παταγονίας (κι εδώ η Παταγονία θυμίζει κυριολεκτικά την άκρη της Γης)....

Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε μια ποινικολόγο, μια πρώην "Μις Βολιβία", έναν αποστεωμένο ομοσπονδιακό μπάτσο, τον ξεναγό ενός χλιδάτου κρουαζιερόπλοιου και την αγορά του Ριατσουέλο, αυτό "το μικρό κομμάτι της σαθρής γεωγραφίας του ξεροπόταμου που χωρίζει τη ματαιόδοξη πρωτεύουσα της Αργεντινής απ’ την επαρχιακή "no man’s land"";