Κατσούρης Βασίλης Γ.

Όταν τον Ιανουάριο του 630 ο Μωάμεθ μαζί με τους οπαδούς του πραγματοποιούσε πανηγυρική είσοδο στη Μέκκα, προπύργιο της πανίσχυρης φυλής των Αράβων Κουρεϋσιτών, παγιώνοντας την επικράτηση του κινήματός του στη Hejaz με σημαία το Ισλάμ, ένα νέο κεφάλαιο άνοιγε στην παγκόσμια ιστορία με σελίδες αρκετές για να περιγράψουν την καταιγιστική επέκταση των Μουσουλμάνων, σαν σταγόνα λαδιού πάνω σε χαρτί, η οποία είχε συνέπεια την κυριαρχία τους σε ένα τεράστιο χώρο ανάμεσα στις δυτικές ακτές της Μεσογείου και τις ανατολικές του Ατλαντικού μέχρι τις βορειοδυτικές του Ινδικού ωκεανού, εκεί όπου σήμερα απλώνονται τα εδάφη βόρειας Αφρικής (Μαρόκου, Μαυριτανίας, Αλγερίας, Τυνησίας, Λιβύης, Αιγύπτου), Ισπανίας, Πορτογαλίας, Συρίας, Παλαιστίνης, Λιβάνου, Ισραήλ, Ιορδανίας, νοτιοανατολικής Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας, Υεμένης, ΗΑΕ, Κατάρ, Ιράκ, Ιράν, Αζερμπαϊτζάν, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, Τατζικιστάν και Κιργιστάν...

Η εξιστόρηση που ακολουθείται στο δεύτερο τόμο αυτού του πονήματος έχει το τυπικό μειονέκτημα να μη βρίσκεται σε απόλυτη αντιστοιχία με το γενικό τίτλο "Χαλιφάτα", σε αντίθεση με τον πρώτο, αποκλειστικά αφιερωμένο στα τρία μεγάλα Μουσουλμανικά χαλιφικά μορφώματα που κυριάρχησαν στην Εγγύς Ανατολή κατά την μεταμωαμεθανική εποχή, δηλαδή στο χαλιφάτο της Μεδίνας, στο Αραβικό βασίλειο των Ομμεϋαδών της Δαμασκού και στην αυτοκρατορία των Αββασισών μέχρι τα μέσα του ενδέκατου αιώνα, όταν η Βαγδάτη πέρασε οριστικά στα χέρια των Σελτζούκων...