Σαραντίτη Ελένη

Η ιστορία ξεκινάει ένα αυγουστιάτικο πρωί του 1902 στην Νεάπολη Λακωνίας και ξεδιπλώνεται προς τα πίσω, φτάνοντας μέχρι τα Ορλωφικά και φωτίζοντας αποσιωπημένες μορφές, όπως η Κωνσταντία, κόρη του πρωτοκλέφτη του Μοριά, καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη...

«H γιαγιά μου η Ανάστα, απ’ τα χωριά της Σπάρτης, χήρα στα είκοσι πέντε της, ο λόγος o Εμφύλιος, αμέσως μετά τη λήξη του, το ’49, με τον πατέρα μου εξάχρονο και καχεκτικό, της Κατοχής παιδί, περπάτησε δεκαέξι μέρες,

Καλοκαίρι στη θαλασσινή πόλη...

Έζησαν περιβαλλόμενοι από την ερημιά της παγωμένης θάλασσας σε μια γη άγονη....

Η δεκαοκτάχρονη Ειρήνη ανακαλεί στη µνήµη της τα πιο ξεχωριστά, µέχρι τότε, Χριστούγεννα της ζωής της και µε έναν ζωηρό, γεµάτο αίσθηµα µονόλογο, παρόµοιο µε εξοµολόγηση, µας τα κάνει γνωστά....