Μπαλές Παναγιώτης Η.

Γεννήθηκε το 1936 στην Ανδρίτσαινα, ιστορική κωμόπολη του Νομού Ηλείας, με την πολύ γνωστή, για τα σπάνια βιβλία της, Βιβλιοθήκη και το επίσης πολύ γνωστό ιστορικό Γυμνάσιό της του 18ου αιώνα, όπου τελείωσε και τις εγκύκλιες σπουδές του. Ήταν το μοναδικό Γυμνάσιο στην ευρύτερη περιοχή και εξυπηρετούσε τις ανάγκες Μέσης Εκπαιδεύσεως σε αριθμό πλέον των 600 μαθητών, προερχομένων από 30 και πλέον μικρότερα ορεινά χωριά της Επαρχίας Ολυμπίας. Το 1955 εισήλθε στην Σχολή Ικάρων, τμήμα Ιπταμένων, 8ος μεταξύ 65 εισαχθέντων Ικάρων. Υπήρξε αρχηγός της 3ης Τάξεως και αρχηγός της Σχολής Ικάρων. Αποφοίτησε το 1958 ως Αρχηγός της τάξεώς του μεταξύ 36 νέων ιπταμένων Ανθυποσμηναγών. Το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του στην Αεροπορία διήνυσε σε Πολεμικές Μοίρες και σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη, έχοντας στο ενεργητικό του υπέρ τις 3.500 ώρες πτήσεων. Διετέλεσε Διοικητής Πολεμικής Μοίρας των πρώτων α/φών Phantom που ήλθαν στην Ελλάδα, καθώς και Διοικητής της μεγαλύτερης Πτέρυγος Μάχης (Λάρισα), της 110 ΠΜ (1980-82), με 5 Πολεμικές Μοίρες. Αμφότερες οι Μονάδες κατέκτησαν υψηλά επίπεδα επιχειρησιακής ικανότητος και επέτυχαν μηδενικούς Δείκτες Ατυχημάτων υπό την Διοίκησή του. Ουδέποτε δε ενεπλάκη προσωπικά σε ατύχημα είτε ως χειριστής είτε ως επιβλέπων Διοικητής και οι Πολεμικές Μονάδες που διοίκησε παραδόθηκαν στους διαδόχους του με μηδενικές απώλειες επιχειρησιακού υλικού και προ παντός ανθρώπινης ζωής. Αποστρατεύτηκε τον Μάρτιο του 1983 -επί Α/ΓΕΑ Νικ. Κουρή- με απροκάλυπτη κομματική παρέμβαση, με τον βαθμό του Υποπτεράρχου. Δικαιώθηκε στον βαθμό του Αντιπτεράρχου με την υπ’ αριθμ. 433/1990 Απόφαση του ΣτΕ. Κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας του στην Αεροπορία, παρακολούθησε πλήθος επαγγελματικών και επιμορφωτικών Σχολείων της Αεροπορίας και των ΕΔ γενικότερα, και φοίτησε στο Air Command and Staff College της USAF, αντίστοιχο της Σχολής Πολέμου Αεροπορίας (ΣΠΑ), ενώ διετέλεσε επί 2ετίαν Καθηγητής, Εκπαιδευτής και Διευθυντής Σπουδών στην εν λόγω Σχολή Πολέμου Αεροπορίας. Ως Επιτελής του ΓΕΑ την περίοδο 1976-78, χειρίστηκε πλήθος διακρατικών θεμάτων και Συμφωνιών, μεγάλου εθνικού ενδιαφέροντος -ενώ συμμετείχε και ως Μέλος στις αντίστοιχες Επιτροπές Διαπραγματεύσεων- μεταξύ των οποίων: α) Στην Συμφωνία λειτουργίας των Αμερικανικών Βάσεων στην Ελλάδα, η οποία μονογραφήθηκε εκατέρωθεν το 1977, χωρίς όμως να τεθεί σε εφαρμογή για ειδικότερους πολιτικούς λόγους που είχαν σχέση με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την επιβολή του EMBARGO στην Τουρκία. β) Στην Συμφωνία επανεντάξεως των Ενόπλων μας Δυνάμεων στο ΝΑΤΟ το 1980 -που είχαν αποσυρθεί το 1974 από την Κυβέρνηση του Κων/νου Καραμανλή, λόγω της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο- η οποία αρχικώς πήρε την ονομασία «Συμφωνία Ντάβου - Χαίηγκ» και αργότερα, όταν κυκλοφόρησε επισήμως, ως «Συμφωνία Ρότζερς», από το όνομα του διαδόχου του Χαίηγκ. γ) Στις ελληνοτουρκικές συνομιλίες για τον εναέριο χώρο του Αιγαίου και τα ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης). Την δε περίοδο 1978-80 διετέλεσε Αεροπορικός Ακόλουθος στην Ουάσιγκτον (ΑΑΟ), στο μεγαλύτερο κέντρο λήψεως αποφάσεων παγκοσμίου εμβελείας και ενδιαφέροντος, θέση μεγάλης ευθύνης, αλλά και τρομερών εμπειριών. Το 1982, ως Διευθυντής του Δ’ Κλάδου του ΓΕΑ, υπήρξε το αρχαιότερο Μέλος (ex-officio), της Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την «αγορά του αιώνα», η οποία αργότερα, το 1984, μετά την αποστρατεία του, κατέληξε να καταγραφεί ως το μεγαλύτερο επιχειρησιακό και οικονομικό σκάνδαλο, της τότε Κυβερνήσεως, του Α.Γ.Π., σε βάρος ιδιαίτερα της αμύνης, αλλά και της οικονομίας, της χώρας. Επιλογή την οποία η τότε Ηγεσία της ΠΑ, ο Α/ΓΕΑ, Πτέραρχος Νικ. Κουρής, δυστυχώς δεν απέτρεψε, ως όφειλε, ούτε παραιτήθηκε, αλλά προήχθη σε Α/ΓΕΕΘΑ..