Η τεκμηριωμένη ιστορική έρευνα αποδεικνύει, ότι σταθερή και αδιαπραγμάτευτη ήταν η βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αγωνιζόμενων –καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ήτοι τόσο στο πλαίσιο του ένοπλου αγώνα όσο και στο πλαίσιο του αγώνα με κάθε διαθέσιμο πνευματικό ή άλλο μέσο– Ελλήνων όχι μόνο ν’ απελευθερωθεί το επί τέσσερις αιώνες υπόδουλο, υπό τον οθωμανικό ζυγό, Ελληνικό Έθνος και να καταστεί η Ελλάδα ανεξάρτητο και αυτόνομο Έθνος Κράτος, αλλά και ν’ αποκτήσει το κράτος αυτό –το «Νεότερο Ελληνικό Κράτος»–ευθύς εξ αρχής θεσμικές βάσεις Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και κατοχύρωσης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με την θέσπιση ολοκληρωμένου Συντάγματος...
Το «ηθικό δίδαγμα», το οποίο πρέπει να συναγάγουν Ελλάδα και Κύπρος για την υπεράσπισή τους απέναντι στον αδίστακτο τουρκικό επεκτατισμό και αναθεωρητισμό είναι, κατ’ εξοχήν, τούτο:
Oι μελέτες, οι οποίες εμπεριέχονται σε αυτό τον τόμο και οι οποίες έχουν γραφεί με αφορμή την εμβληματική Επέτειο των 200 ετών από την Εθνεγερσία του 1821 ναι μεν αναφέρονται, πολλές φορές εν πολλοίς, στα μεγάλα γεγονότα πριν και ιδίως μετά την «έκρηξη» της Επανάστασης της 25ης Μαρτίου 1821 στην Αγία Λαύρα...
Εδώ και τρεις, τουλάχιστον, δεκαετίες, οι θεσμοί της Δημοκρατίας –και για την ακρίβεια, ως προς το αντικείμενο αυτής της μελέτης, της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας– ακολουθούν μια παρακμιακή πορεία, της οποίας μάλιστα η καθοδική τάση επιταχύνεται με γεωμετρική πρόοδο...