Τέλιος Κωνσταντίνος

Το παρόν βιβλίο περιέχει μία συνέντευξη, που πραγματοποιήθηκε τo 2020 στην Πρέβεζα με τη νεαρή τότε σπιτονοικοκυρά του, ήδη σε προχωρημένη ηλικία τη στιγμή της συνάντησης, και δεν συνιστά παρά μια απόπειρα να φωτιστεί η ατμόσφαιρα και μόνον των γεγονότων, της εποχής, του προσώπου του ποιητή και τίποτε άλλο...

Τι να πει κανείς! Ξεκινάς ένα ωραίο χάραμα με τον φίλο σου, χαμογελούν και τα μουστάκια σου για τη νέα μέρα που ανατέλλει, ευχαριστείς τον Θεό ή όποιον άλλον μπορεί να είναι υπεύθυνος γι’ αυτό το μεγαλείο, έρχεσαι στην προκυμαία, ανοίγεις καρεκλάκια, βάζεις δολώματα, σερβίρεις δύο κούπες ζεστό καφέ, στρίβεις και δύο τσιγάρα, κι ενώ αφήνεσαι στη μαγεία του ορίζοντα και την ησυχία της πλάσης, εμφανίζεται ένας κάποιος από το πουθενά, ένας άνθρωπος χωρίς ταυτότητα, ένας άγνωστος, και σε κοιτά επικριτικά, κάνοντας παράξενες γκριμάτσες αποδοκιμασίας και οργής, κουνώντας το κεφάλι του με νόημα και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς θέλει, πράγμα το οποίο θα μπορούσε βέβαια να μας το πει ο ίδιος, αλλά δεν φαίνεται να έχει τέτοιες προθέσεις...