Πώς μπορεί ακόμα κανείς να σκέφτεται και να μιλάει; Μ’ ένα τέτοιο ερώτημα ο συγγραφέας αυτής της συλλογής κείμενων μάς εισάγει στη φρίκη μιας επικαιρότητας –ελληνικής και παγκόσμιας– που μοιάζει να οδηγεί στα όριά της την ικανότητα της σκέψης και της γλώσσας να αναμετρηθεί με αυτό που συμβαίνει...
Με όσα λέω εδώ για τον κατασταλτικό ρόλο τής ιατρικής δεν αντιτίθεμαι στην πολιτικοποίηση της ιατρικής γενικώς, αλλά σε μια ορισμένη πειθαρχική πολιτική της λειτουργία· και πιστεύω ακράδαντα την ίδια στιγμή ότι αν μια ιατρική είναι όντως θεραπευτική, ενέχει κατ΄΄ ανάγκη μια ορισμένη πολιτική διάσταση, χειραφετησιακή και απελευθερωτική...
Οι αποκαλούμενες φαινομενολογικές/υπαρξιακές φιλοσοφίες, τις οποίες ακολουθούμε εδώ στους πολύ διαφορετικούς δρόμους όπου βάδισαν, υπήρξαν προϊόν μιας ερωτηματικής ανθρωπολογίας και μιας αγωνίας όλο και πιο διάχυτης στον εικοστό αιώνα – τη στιγμή που ο άνθρωπος, καταβαραθρωμένος απότομα μετά τη θριαμβική αποθέωσή του στους αιώνες τού Διαφωτισμού, βρέθηκε να αντιμετωπίζει σαν ανεπίλυτο αίνιγμα τον εαυτό του...