Το 1919 ήταν για όλη την ανθρωπότητα ένα καθοριστικό έτος. Η Σύνοδος Ειρήνης του Παρισιού σηματοδοτούσε τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και δημιουργούσε ένα νέο πολιτικό τοπίο μέσα από τη διάλυση που είχε επιφέρει ο πόλεμος. Όλα τα κράτη που είχαν εμπλακεί στο πόλεμο, νικητές και ηττημένοι, είχαν υποστεί τις οδυνηρές συνέπειές του και, μπροστά στις νέες συνθήκες επανακαθόριζαν τις προτεραιότητές τους. Στο βιβλίο αυτό, με αφορμή την παραπάνω Σύνοδο Ειρήνης διερευνώνται οι γαλλοελληνικές σχέσεις κατά την πρώτη εικοσαετία του 20ού αιώνα, με έμφαση στις σχέσεις των δύο χωρών κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, στον ιδιαίτερο δεσμό του Ελευθερίου Βενιζέλου με τη Γαλλία, στις διμερείς οικονομικές συναλλαγές και στον ρόλο τους στην ανάπτυξη της Ελλάδας, στις γαλλικές επιρροές στη διαμόρφωση θεσμών και τη νομοθεσία καθώς και στις ελληνογαλλικές πολιτισμικές αλληλεπιδράσεις και διαμεσολαβήσεις.