Και βέβαια η ζωή όλη είναι μια διαδικασία κατάρρευσης αλλά τα πλήγματα που την κάνουν δραματική –τα μεγάλα, ξαφνικά πλήγματα που έρχονται, η φαίνεται ναέρχονται, απ’ έξω, αυτά που θυμάσαι και τα θεωρείς αιτία όλων των δεινών και, σε στιγμές αδυναμίας, τα λες στους φίλους σου–δεν δείχνουν τις συνέπειές τους αμέσως...
Βρισκόμαστε στη Ν. Υόρκη τη δεκαετία του 1920. Είναι η εποχή της τζαζ, μια εποχή θαυμάτων, τέχνης, υπερβολής, όπου κυριαρχεί ακόμα η πεποίθηση ότι τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία.
Το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, η χρυσή περίοδος του Μεσοπολέμου (1920 - 1930), η εμφάνιση της Jazz, τα μυθικά πάρτι, οι μεγάλες ορχήστρες, το swing, οι ξέφρενοι χοροί και το αλκοόλ που έρρεε άφθονο, η χαρά της ζωής, η αισιοδοξία, τα όνειρα και οι ανθρώπινες ιστορίες μιας εποχής ευτυχισμένης που έμελλε να πνιγεί λίγο αργότερα στη δίνη του οικονομικού Κραχ και της Ποτοαπαγόρευσης, ζωντανεύουν στις νουβέλες και στα διηγήματα που γράφτηκαν από το 1920 έως το 1922 και συνθέτουν το βιβλίο αυτό του Φ....