Η συνείδηση των ανθρώπων είναι σαν το μπαλόνι. Και τα δύο όταν τα πιέσεις υπερβολικά σπάζουν. Εδώ η πληρωμή και η πλήρωση ταυτίζονται. Στην αρχή υπάρχει μια ελάχιστη μάζα αέρα που αφήνει αδιάφορα όλα τα μπαλόνια. Και τις συνειδήσεις επίσης. Μικροποσά τις αφήνουν αδιάφορες. Όσο όμως προχωρά η εφαρμοσμένη πίεση που ασκείται, τόσο αδυνατίζει η αντίστασή τους. Και υπάρχει τέλος μια μάζα, η κρίσιμη, στην ανυπόφορη πίεση της οποίας κανένα μπαλόνι και καμιά συνείδηση δεν αντέχει. Αυτή η κρίσιμη μάζα εξαρτάται από την ποιότητα του μπαλονιού, όπως και των συνειδήσεων. Αλλά έχει πάντα την τελευταία λέξη. Η μόνη διαφορά είναι ότι η διάρρηξη ενός μπαλονιού γίνεται μόνο με αέρα, ενώ η εξαργύρωση μιας συνείδησης συντελείται με πολλούς τρόπους. Ακόμα και ιδεολογίες άλωσαν συνειδήσεις και προέτρεψαν ανθρώπους να κάνουν αδιανόητα πράγματα, μετατρέποντάς τους σε κτήνη. Τα ήξερε όλα αυτά η εκμαυλίστρια. Ήξερε τις ανθρώπινες αδυναμίες απ΄΄ την καλή. Ήξερε ότι ήταν θέμα τιμής γι΄΄ αυτό είπε ότι δεν υπάρχει θέμα τιμής. Ένας κυνικός σαν τη Βαλεντίνη πίστευε ότι η Τιμή του ανθρώπου έχει αξία, αλλά έχει και τιμή. Αντίθετα με έναν ιδεαλιστή που πιστεύει ότι η Τιμή ενός ανθρώπου έχει αξία όταν αυτή η αξία δεν έχει τιμή.