Αβαντούτα Γκιτά, σημαίνει "Το Τραγούδι του Ελεύθερου (ανθρώπου)" ή "Το Τραγούδι της Ελεύθερης Ψυχής". Ως δημιουργός του φέρεται μια μυθική μορφή, ο Νταττατρέγια (Dattatreya: Datta, γιος του Atri, ενός από τους Επτά Σοφούς της ινδικής μυθολογίας). Το έργο διαπνέουν οι υψηλές φιλοσοφικές αρχές της Advaita Vedanta, μίας από τις υποσχολές της Ινδουιστικής φιλοσοφικής σκέψης και πρακτικής. Αντβάιτα, σημαίνει "όχι-δύο", ή "όχι-δεύτερο" και αναφέρεται στην βασική ιδέα ότι ο πραγματικός Εαυτός (Atman), εξομοιώνεται με την Υπέρτατη Πραγματικότητα (Brahman). Με άλλα λόγια, ο όρος Αντβάιτα αναφέρεται στην φιλοσοφική ιδέα της "μη-δυαδικότητας", ενώ η λέξη Βεντάντα είναι σύνθετη από τις λέξεις "Veda", που αποδίδεται ως "γνώση/γνώσεις" και "anta", που αποδίδεται ως "τέλος/σκοπός". Η πανάρχαια σοφία του Νταττατρέγια μας υποδεικνύει ότι ο άνθρωπος είναι κάτι πέρα από το σώμα και την ύλη και μπορεί να υπερβεί την συνηθισμένη ιδέα που έχει για το σώμα και την υλική του διάσταση γενικότερα. Το σώμα είναι βέβαια ιερό, ως Ναός της Θεότητας. Όμως αποτελεί απλώς το όχημα για "κάτι άλλο" που υπερβαίνει τα όρια του σώματος, που υπερβαίνει κάθε έννοια δυαδικότητας και διαχωρισμού. Όσοι κατανοούν το βαθύτερο μήνυμα κειμένων σαν αυτό που φέρνουμε σήμερα κοντά σας, ανεξάρτητα από ποια παράδοση τα κείμενα αυτά προέρχονται, παραμένουν απλοί και φυσικοί, ειρηνικοί και πράοι, ψυχοπνευματικά και σωματικά υγιείς, οτιδήποτε και αν κάνουν, οπουδήποτε και αν βρίσκονται και απολαμβάνουν κάθε στιγμή την ευδαιμονική δική τους ύπαρξη. Θεωρούν πρωταρχικής σπουδαιότητας την ισορροπία, την αρμονία και την αυθόρμητη εμπειρία και υπηρετούν μόνο την ελευθερία μέσα από την ίδια την ελευθερία, που είναι γι αυτούς ταυτόχρονα το μέσον αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού της ζωής. Γίνονται έτσι το πιο εύγλωττο παράδειγμα της εφαρμογής της μη-δυαδικής φιλοσοφίας στην πράξη...