Η εταίρα στην αρχαία Ελλάδα ήταν ένας τύπος πόρνης που, εκτός από την παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών, υπηρετούσε ως καλλιτέχνιδα, διασκεδάστρια και συνομιλήτρια. Οι εταίρες είχαν συνήθως υψηλή μόρφωση και τους επιτρέπονταν να λαμβάνουν μέρος στα συμπόσια. Ποια ήταν όμως τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας γυναίκας την οποία αποκαλούσαν «εταίρα» και όχι απλώς «πόρνη»; Ένα κύριο χαρακτηριστικό ήταν πως συνόδευε τον άνδρα στα συμπόσια ή σε κάποιες εορτές. Καθήκον της ήταν να του προσφέρει, αμειβόμενη, τη συντροφιά της κατά την οινοποσία, αλλά και τις όποιες σεξουαλικές της υπηρεσίες. Δεν μπορούσε όμως ο καθένας να συνευρεθεί μαζί τους, παρά μόνο οι επιφανείς και οι οικονομικά ευκατάστατοι άνδρες. Μια εταίρα που κατόρθωνε να συγκεντρώσει κάποια χρήματα, μπορούσε ν’ αποκτήσει και το δικό της «σπίτι» εξοπλισμένο με κάθε πολυτέλεια και με υπηρετικό προσωπικό. Μέσα σ’ ένα τέτοιο ευχάριστο περιβάλλον, προσκαλούσε και τους εραστές της, με πολλαπλάσια φυσικά τιμή απ’ αυτήν μιας απλής πόρνης. Διότι όλες σχεδόν οι εταίρες γνώριζαν να παίζουν κιθάρα ή αυλό, αλλά και να προσφέρουν κάθε είδους υψηλές υπηρεσίες στους εραστές τους. Ο θεσμός της εταίρας χαρακτηριζόταν από την υψηλή ποιότητα πορνείας, τον συσσωρευμένο πλούτο, την υψηλή (σε κάποιες περιπτώσεις) μόρφωση και τη λεπτεπίλεπτη ευαισθησία, στοιχεία που τη διαχώριζαν από τη συνήθη έννοια μιας πόρνης.