Η ποίηση πάντα μου άρεσε και είχε προτεραιότητα στα διαβάσματα μου. Οπότε κάποιοι στίχοι μου αποτυπώνονταν στα χαρτιά μου. Τους ήξεραν μερικοί φίλοι. Μέχρις εκεί. Παρόλο που οι σπουδαίοι ποιητές Πάνος Θασίτης και Μανώλης Αναγνωστάκης, με τίμησαν με τη φιλία τους, δεν τόλμησα ποτέ να τους δείξω στίχους μου. ‘Η να τους ομολογήσω πως προσπαθούσα να γίνω ομότεχνος τους. Τον τελευταίο καιρό όμως δέχθηκα προτροπές – και πιέσεις θα έλεγα – να εκδώσω τα ποιητικά πονήματα μου, για των οποίων την αξία δεν είμαι σίγουρος. Εξακολουθώντας όμως να σημειώνω και να κρατώ τις “εμπνεύσεις” μου, γιατί συνιστούν συνοπτική έκφραση των διαλογισμών μου.