Η θεμελιώδης θεωρία της Αλχημείας είναι η ενότητα της ύλης. Όλαι αι συμπληρωματικαί προτάσεις είναι βοηθητικοί και αποτελούν πορίσματα της θεμελιώδους. Δυνάμεθα να συνοψίσωμεν ταύτας ως εξής:

1) Η ύλη είναι μία.
2) Είναι επιδεκτική εξελίξεως.
3) Επομένως όλα τα απλά σώματα είναι σώματα φθάσαντα εις διαφορετικά στάδια της εξελίξεως.
4) Δεδομένου ότι ο νόμος της εξελίξεως είναι νόμος γενικός της Φύσεως, αρκεί να τεθώμεν εις τας υπό του νόμου τούτου υπαγορευομένας συνθήκας δια να επαναλάβωμεν πειραματικώς το έργον της φύσεως.
5) Το αποτέλεσμα πάσης εξελίξεως είναι μία τελεία μεταμόρφωσις επομένως δεν δύναται αύτη να επιτευχθή άνευ της μεσολαβήσεως ενός ειδικού παράγοντος έχοντος ως σκοπόν την διέγερσιν της εξελικτικής ενεργείας της λανθανούσης εν τινι σώματι.
6) Δεδομένου ότι ο παράγων ούτος είναι υλικής φύσεως δέον ούτος να θεωρηθή ως τι σώμα φθάσαν εις ιδιαίτερον στάδιον εξελίξεως, είναι επομένως δυνατόν να το παραγάγωμεν εργαστηριακώς.

Οι αλχημισταί εκάλουν τον παράγοντα τούτο Φιλοσοφικήν λίθον ή Προβλητικήν κόνιν. Εκάλουν Προβολήν την πειραματικώς επιτυγχανομένην εξέλιξιν της ύλης. Το αποτέλεσμα της εξελίξεως ταύτης ελάμβανε το όνομα της μεταστοιχειώσεως, οπότε εν απλούν σώμα μετεβάλλετο ή μετεστοιχειούτο εις έτερον απλούν σώμα με διαφορετικάς ιδιότητας. Η εργασία ήτις εν τω συνόλω της δεν έπραξε άλλο τι από το να μιμηθεί το έργον της φύσεως, εκαλείτο Μέγα Έργον, το μέγα δε τούτο έργον ήτο το αντικείμενον των αλχημικών ερευνών και ο σκοπός παντός φιλοσόφου.