Ταλαντευόμενη συνεχώς, σαν ένα εκκρεμές που έλκεται από πολλαπλούς πόλους, η μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα ανοίγει θέματα και προκαλεί ερωτήματα προς κάθε κατεύθυνση. Μέσα από τα κείμενα του παρόντος τόμου αποκαλύπτονται υπόγειες φιλοσοφικές αναφορές και πολιτισμικές επιρροές, φωτίζονται εναλλακτικές προσλήψεις της αρχαιότητας και της παράδοσης, αναδεικνύονται λανθάνουσες απόψεις για την κοινωνία και την πολιτική, χαρτογραφούνται μετατοπίσεις ανάμεσα στο τοπικό και το διεθνές, εντοπίζονται ασυνείδητες αντιδράσεις και αντιστάσεις στη νεωτερικότητα. Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στον αρχιτέκτονα-δημιουργό, στο έργο του ως μια διαρκή μετουσίωση και στην επιθυμία-ικανότητά του να προτάσσει μια ιδανική συνθήκη την ίδια στιγμή που καλείται να επιλύσει πρακτικά σχεδιαστικά προβλήματα. Η συλλογή αυτή μπορεί να λειτουργήσει και ως μια εναλλακτική, συνοπτική ιστορία αρχιτεκτονικής αφού διαπραγματεύεται διαχρονικά συμπτώματα της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής στην Ελλάδα του 20ού αιώνα.