Η Άννα Καρένινα είναι η άτυχη ηρωίδα της πιο σπαραχτικής ερωτικής τραγωδίας. Ποιος τη γνώρισε και δεν τη συμπάθησε σα φίλη του, σαν αδερφή του, σαν ένα πολύ αγαπητό του πρόσωπο; Ποιος θα τη γνωρίσει και δε θα χαρεί στις χαρές της και δε θα λυπηθεί στις λύπες της; Ποιος δε θα ήθελε να τη γλυτώσει τη στερνή στιγμή μπροστά στον ψυχρό τροχό του μοιραίου τραίνου που σύντριψε το περήφανο, το αγγελικό κεφάλι της; Ποιος δε θα κλάψει για τη σκληρή μοίρα της, για τον άδικο χαμό της από μια παρεξήγηση, και ποιος δε θα τα βάλει με τον Τολστόη γιατί σκότωσε την ηρωίδα του μ ένα τόσο σκληρό τρόπο σαν από εκδίκηση για την απιστία στον άντρα της, με τον Τολστόη, το δημιουργό της, που δε βρήκε ποτέ να πει γι αυτή ένα κακό λόγο για το ανθρώπινο "λάθος" της, κι ας μην την είχε, ίσως, συχωρέσει ποτέ του... Ο Θεός, λέει ο Τολστόη, τιμωρεί τον άνθρωπο με όργανό του τον ίδιο τον άνθρωπο... Μα αν αυτό είναι "γραμμένο", τότε γιατί να φταίει ο άνθρωπος;