Κώστας Καρυωτάκης, ο ποιητής με την παιδική αγνότητα και την καλοσύνη. Φύση λυρική, με ποιητική σάτιρα, σαρκασμό και μετρική ποικιλία. Το έργο του διακρίνεται από τον πληθωρικό πόθο για ζωή και τη μεστή αίσθηση της πραγματικότητας. Από μικρός ήταν κλειστός και σοβαρός τύπος. Οι φίλοι του μετρημένοι στα δάχτυλα της μιας παλάμης. Απέφευγε με επιμονή και πάθος τις παρέες και τις συναναστροφές κι έμενε κλεισμένος στον εαυτό του. Μιλούσε σπάνια για πνευματικά ζητήματα κι όταν τον ρωτούσαν έλεγε ότι: «όσοι τα γράφουν δεν μιλούν».