ΠΟΙΗΤΕΣ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ (...) Αυτή η ανθολογία είναι η φωνή του, μια βοή στα αυτιά εκείνων που δεν επιθυμούν να την ακούσουν και δεν την άκουσαν ποτέ. Φωνάζει, ακούστε με, υπάρχω ακόμα, έθαψα τους νεκρούς μου και προσεύχομαι μπροστά στο ναό της αιωνιότητας. Βαδίζω μόνη περήφανα, σηκώνοντας το σταυρό μου, περιφρονώντας όλες τις εχθρικές Κασσάνδρες των καιρών...