Πολλές φορές ακούω την ερώτηση "Γιατί ο σκύλος μου γαβγίζει;" και αντί απαντήσεως αναγκάζομαι τότε να ρωτήσω κι εγώ "Γιατί τα μωρά κλαίνε;". Ο ιδιοκτήτης του σκύλος πρέπει μια και καλή να καταλάβει ότι ο σκύλος δεν είναι ούτε κλειδαριά ασφαλείας για να ασφαλίσει τα υπάρχοντά του, ούτε συσκευή αντικλεπτικού συναγερμού, μήτε μηχανή ανίχνευσης θηραμάτων. Είναι πάνω από όλα ζωντανό πλάσμα με ορμές, επιθυμίες, αισθήματα αλλά και ανάγκες. Δεν μπορούμε να ταΐζουμε το σκύλο αν το θυμηθούμε και όποτε το θυμηθούμε. Δεν μπορούμε να ποτίζουμε το σκύλο μόνο αν τύχει και βρισκόμαστε κοντά στη βρύση, ούτε να τον αφήνουμε απομονωμένο σε μια γωνία, δεμένο πολλές φορές με μια πολύ κοντή αλυσίδα που τον αναγκάζει να ουρεί και να κάνει τις ανάγκες του εκεί που τρώει. Ο σκύλος, όπως και ένα παιδί, πρέπει να ταΐζεται κάθε μέρα την ίδια ώρα, να έχει πάντα αρκετό φρέσκο νερό στη διάθεση του και καθαρό ενδιαίτημα σ έναν περιορισμένο μεν χώρο, αλλά με μια σχετική ελευθερία κινήσεων.