Όπως όλοι οι δρόμοι των Βερσαλλιών, έτσι κι η οδός Δεξαμενών είναι έρημη και σιωπηρή από το πρωί. Όταν σουρούπωσε, οι πόρτες έκλεισαν, τα παραπετάσματα έπεσαν και δεν έβλεπε κανείς, σε αυτόν τον πλατύ δρόμο, ο οποίος οριζόταν από τα εφόλκια της βασιλικής άμαξας και μερικών άλλων που επιστρατεύονταν για το κυνήγι στο οποίο επιδιδόταν ο μεγάλος βασιλέας, πέρα από μερικούς διαβάτες που είχαν αργοπορήσει και επιτάχυναν τον βηματισμό τους. Ένας από αυτούς μόλις κατέφτασε σε ένα σπίτι που βρισκόταν στο τέλος του δρόμου.