Φιλοδοξία του βιβλίου είναι να εξετάσει τη σχέση εθνικής και θεσμικής ολοκλήρωσης σε δύο εδραιωμένες δημοκρατίες της Δύσης, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ισπανία, και να εντοπίσει τα στοιχεία της παραπάνω διαλεκτικής σχέσης που επέτρεψαν, ευνόησαν και απέτυχαν να αποτρέψουν τα κινήματα ανεξαρτησίας σε Σκωτία και Καταλονία. Έμφαση θα δοθεί, και με δεδομένο ότι οι εθνικιστικές ηγεσίες εξαρχής είχαν αποκηρύξει την προσφυγή σε βίαιες πρακτικές, στα επιχειρήματα και τις στρατηγικές που κρίνονται ικανά να προσδώσουν ηθική νομιμοποίηση στα κινήματα ανεξαρτησίας και, αντίστοιχα, στις στρατηγικές αποτροπής από τα κεντρικά κράτη. Το εγχείρημα ηθικής νομιμοποίησης περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός συναισθηματικού και ενός ορθολογικού πλαισίου διατύπωσης των επιχειρημάτων κάθε πλευράς. Το συναισθηματικό πλαίσιο χρησιμεύει για την κινητοποίηση του «ανενεργού» πληθυσμού και το ορθολογικό για να καταδείξει με σαφήνεια την επόμενη ημέρα από την ανεξαρτησία, που απεικονίζεται ονειρική από τις αποσχιστικές ηγεσίες και εφιαλτική από τα κεντρικά κράτη. Είναι άξιο μνείας ότι κάθε πλευρά επιχειρεί να παρουσιάσει τα συναισθηματικά επιχειρήματα ως ορθολογικά, ώστε να κερδίσει τη στήριξη της σύγχρονης διεθνούς κοινότητας, η οποία εμφανίζεται διστακτική στην επαναχάραξη συνόρων εν τη απουσία σοβαρών και εκτεταμένων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η διάδραση μεταξύ των δύο πλαισίων ερμηνεύει μερικώς τη διαφορά στον βαθμό έντασης στην εξέλιξη των κινημάτων ανεξαρτησίας, κυρίως όμως την αποκλιμάκωση και κλιμάκωση της πόλωσης στη σχέση με το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ισπανία αντίστοιχα.