Το βιβλίο αποτελεί ερμηνευτικό υπόμνημα των δύο λόγων του Ισοκράτη υπό την οπτική των αρχαϊκών ηθικών αξιών. Εξετάζει τους όρους φρόνησις και δικαιοσύνη στη διαδικασία ηθικής εξέλιξης της ἀρετῆς, όρου κατεξοχήν κοινωνικού και πολιτικού, και όχι ηθικού. Η μελέτη απαρτίζεται από την εισαγωγή και τρία κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο διερευνάται ο όρος φρόνησις στην προγενέστερη λογοτεχνία, και ειδικά στην αρχαϊκή, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο ο Ισοκράτης τον ταύτισε με την ἀρετὴ και τον ἀγαθό. Αναπτύσσεται, επίσης, ο ρόλος του Ισοκράτη ως διδασκάλου και συμβούλου της πόλεως και η σχέση του με την προγενέστερη ποίηση. Στο δεύτερο κεφάλαιο η ανάλυση επικεντρώνεται στον σχολιασμό και ερμηνεία του λόγου Πρὸς Νικοκλέα υπό την οπτική της φρονήσεως. Στο τρίτο κεφάλαιο εξετάζεται η έννοια της δικαιοσύνης στο έργο του Ισοκράτη καθώς και η χρήση των όρων δίκαιος, δίκαιον και δικαιοσύνη σε χαρακτηριστικά για τις έννοιες χωρία των λόγων του. Η μελέτη ολοκληρώνεται με την ανάλυση του λόγου Νικοκλῆς υπό την οπτική της δικαιοσύνης και τα Συμπεράσματα.