Η ιστορική μοναδικότητα και η ιδιαίτερη πολιτισμική φυσιογνωμία ενός τόπου οφείλονται στο υπάρχον πολιτιστικό απόθεμά της, στη μορφή και στη λειτουργία των αρχαιολογικών χώρων και των μνημείων καθώς και στον τρόπο με τον οποίο οι χώροι αυτοί, προσλαμβάνονται, ερμηνεύονται και συναντούν την ατομική και συλλογική εμπειρία. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις για την κατανόηση της ιστορικής και κοινωνικής αξίας των αρχαιολογικών χώρων παρουσιάζουν σημαντικές διακυμάνσεις, οι οποίες συνήθως εξαρτώνται από την ίδια τη λειτουργική του υπόσταση μέσα στον διαμορφωμένο χώρο. Στο παρόν βιβλίο, μελετώνται πρόσφατα παραδείγματα δημόσιας σύγχρονης τέχνης σε αρχαιολογικούς χώρους ενώ παράλληλα εξετάζεται σε πιο βαθμό ο σύγχρονος χαρακτήρας της Τέχνης μπορεί να συνδεθεί βιωματικά με το πολιτιστικό κοινό μεταβάλλοντας την καθιερωμένη παραδοσιακή εικόνα, κλίμακα, λειτουργία και χρήση των αρχαιολογικών χώρων σε σημεία διαλογικής επαφής και ανάπτυξης κοινωνικού και πολιτισμικού βιώματος.