Μια μέρα που προετοίμαζα ένα μάθημα Ιστορίας μου ήρθε η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο με ήρωα τον Λεωνίδα. Ένα δεκάχρονο παιδί που «ερωτεύτηκε» την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας και κατάφερε να ταξιδέψει, με τον δικό του παράξενο και φανταστικό τρόπο, μαζί με τον καλύτερό του φίλο Περικλή, για δεκατέσσερις μέρες πίσω στον χρόνο. Μέσα από το λογοτεχνικό ύφος της αφήγησης, οι αναγνώστες ταξιδεύουν κι αυτοί ευχάριστα στα Γεωμετρικά, στα Αρχαϊκά, στα Κλασικά και στα Ελληνιστικά Χρόνια. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους που διδάσκονται αυτήν την ιστορική περίοδο στο σχολείο, σε εκπαιδευτικούς που διδάσκουν το μάθημα της Ιστορίας και σε ανθρώπους κάθε ηλικίας που θέλουν να γνωρίσουν ή να θυμηθούν την ιστορία της Ελλάδας στα Αρχαία Χρόνια. «Λεωνίδα… Λεωνίδα…» ακούστηκε μια φωνή. Μια φωνή που δεν περίμενα ν’ ακούσω εκείνη… μα εκείνη ειδικά τη στιγμή. Σάστισα! Το σκοτάδι χάθηκε. Γυρίζω πίσω και τι να δω! Όχι, δεν είναι δυνατόν. Τρίβω τα μάτια μου. Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. Δεν το κρύβω ότι φοβήθηκα προς στιγμής. «Μα ποιος είσαι εσύ;» «Δε με κατάλαβες Λεωνίδα; Ο Περικλής είμαι». Κατάλαβα βέβαια τη φωνή του, αλλά ξαφνιάστηκα πολύ που τον είδα εκεί, έτσι μου ‘ρθε αυθόρμητα η απορία. Ήταν ντυμένος με παράξενα ρούχα, σαν μακριά φουστάνια και σαντάλια στα ποδάρια. Κοιτάζω τα δικά μου ρούχα και τι να δω! Κι αυτά παράξενα. Πού πήγε το τυχερό μου κίτρινο φανελάκι, το τζιν παντελόνι που μου ‘σφιγγε λίγο τη μέση, μιας και είχα παχύνει τελευταίως, όπως μου ‘λεγε η μαμά.