Δροσερή της φυλλωσιάς σκιά… Κάπως έτσι ποιητικά αποδώσαμε, ή καλύτερα, μεταγράψαμε -σύμφωνα και με τον σεφερικό όρο- τους στίχους από τα θεσπέσια αυτά κείμενα που απαρτίζουν το βασικό μέρος της Ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου. Ο Ύμνος, ο οποίος έχει ταυτιστεί όχι μόνο με τη μεγάλη πολιορκία του 7ου αιώνα, όταν οι Άβαροι πολιορκούσαν την Πόλη, αλλά και -πιθανόν- με μεγάλες στιγμές των αγώνων της Ρωμιοσύνης, εδώ μεταγράφεται στα νέα ελληνικά με μια απόδοση που σέβεται το βυζαντινό κείμενο μέσα από μια ποιητική διάθεση, επιπλέον με σχόλια και αναφορές στην επίδραση των κειμένων αυτών στη σύγχρονη ποίηση αλλά και με εκτενή αναφορά και διερεύνηση του αινιγματικού ιστορικού του πλαισίου. Κι αυτά, γραμμένα από έναν βυζαντινολόγο αλλά και από μία ποιήτρια βραβευμένη από την Ακαδημία Αθηνών κι επίσης βυζαντινολόγο. Τέλος, οι δύο πίνακες του μεγάλου Κωνσταντίνου Παρθένη που διανθίζουν το βιβλίο, «συνομιλούν» με το έργο και τη νεοελληνική του απόδοση, με τον τρόπο που μόνο τα έργα τέχνης μπορούν να κάνουν. Ο σύγχρονος αναγνώστης, έχει τη δυνατότητα -όχι μόνο να παρακολουθήσει τη «ραχοκοκαλιά» της ακολουθίας του Ακαθίστου με το βιβλίο αυτό-, αλλά -κυρίως- μπορεί να βρει απαντήσεις και νέους τρόπους προσέγγισης στο τόσο «δυνατό» αυτό κείμενο.