Με περισσή αγάπη για τον τόπο της, η πολύπειρη συγγραφέας φτιάχνει μια εξαιρετική αφήγηση για το παρελθόν, δημιουργώντας ένα παραμυθιακό τοπίο, μια ιστορία που θα μπορούσε κανείς να την αφηγηθεί στα παιδιά του, υφαίνοντας ωστόσο με προσοχή και ευλάβεια έναν αφηγηματικό ιστό που ενσωματώνει τα ιστορικά στοιχεία – τους δείκτες, δηλαδή, αντικειμενικότητας (τον ίδιο τον ναό, τις χρονολογίες, τις ιστορίες για την ίδρυσή του) με ένα ύφος στρωτό, λιτό αλλά βαθιά ευαίσθητο. Μια ιστορία, η οποία εντέλει αποτελεί μια στρατηγική συμμετοχής, καθώς κάθε λογοτέχνημα που αντλεί την έμπνευσή του από το παρελθόν ενός τόπου είναι μια δημιουργική αλλά και ερμηνευτική πράξη οικειοποίησης.