Μια νουβέλα και τέσσερα διηγήματα για τα σπασμένα κάτροπτα και τους θολούς αντικατροπτισμούς. Για τις αδιόρατες μάσκες, τις ραμμένες από την κρυφή βελόνα της απελπισίας. Για τις μοναχικές περιδιαβάσεις στα πεζοδρόμια της θλίψης και της πόλης. Για τη σχεδόν ανεπαίσθητη αλλά βίαιη έκφραση περιφρόνησης ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό ή ενάντια σε όλα αυτά που αποτελούν την πραγματικότητά μας. Για την αμφίσημη μορφή του ανθρώπου που υπήρξαμε και που βρίσκεται πλέον σε άπειρη απόσταση μακριά μας. Για τις στατικές εικόνες των ειδώλων μας, τα σύμβολα της αδυναμίας μας.