Το βι­βλίο αυτό ερευ­νά δι­ε­ξο­δι­κά ένα φαι­νό­με­νο που εντά­θη­κε στη δι­άρ­κεια της δε­κα­ε­τί­ας της ελ­λη­νι­κής οικο­νο­μι­κής κρί­σης και των μνη­μο­νί­ων (2010-2018). Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, εξε­τά­ζει και ανα­λύει ένα με­γά­λο σύ­νο­λο ανα­φο­ρών, άλ­λο­τε σύ­ντο­μων και άλ­λο­τε πιο δι­ε­ξο­δι­κών, που συ­σχέ­τι­ζαν την κα­τά­στα­ση της Ελ­λά­δας με μια άλ­λη χώ­ρα, συ­χνά με φορ­τι­σμέ­νο και αρ­κε­τά αρ­νη­τι­κό τρό­πο. Ο κα­τά­λο­γος αυτών των ανα­φο­ρών κυ­ρι­αρ­χεί­ται από χώ­ρες όπως η Αλ­βα­νία (Θα γί­νου­με Αλ­βα­νία του Χό­τζα/ αλ­βα­νο­ποί­η­ση), η Βουλ­γα­ρία (Θα γί­νου­με Βουλ­γα­ρία/ βουλ­γα­ρο­ποί­η­ση), η πε­ρι­ο­χή των Βαλ­κα­νί­ων (Θα γί­νου­με Βαλ­κά­νια/ βαλ­κα­νο­ποί­η­ση) και η Αρ­γε­ντι­νή (Θα γί­νου­με Αρ­γε­ντι­νή). Ωστό­σο, υπάρ­χει ένα πο­λύ με­γα­λύ­τε­ρο πλή­θος χω­ρών που εντο­πί­ζο­νται σε αντί­στοι­χες φρά­σεις, κά­τι που δεί­χνει το εύρος του φαι­νο­μέ­νου. Η βα­σι­κή θέ­ση του βι­βλίου είναι πως οι συν­θή­κες της από­λυ­της κρί­σης και ο φό­βος της κα­τα­στρο­φής δη­μι­ούρ­γη­σαν ένα υπό­στρω­μα για υπερ­βο­λι­κές και δυ­σα­νά­λο­γες αντι­λή­ψεις, συ­γκρί­σεις, συ­σχε­τί­σεις και στε­ρε­ό­τυ­πα. Δεν είναι τυ­χαίο πως οι συ­χνό­τε­ρες ανα­φο­ρές αφο­ρούν χώ­ρες των Βαλ­κα­νί­ων και συ­νο­λι­κά τα Βαλ­κά­νια. Η συ­νει­σφο­ρά της με­λέ­της αυτής είναι πως ερ­μη­νεύει αυτά τα στοι­χεία υπό το πρί­σμα της πο­λι­τι­κής επι­κοι­νω­νί­ας. Κα­τα­δει­κνύει με σα­φή τρό­πο την ερ­γα­λει­ο­ποί­η­σή τους και τη λει­τουρ­γία τους ως μη­χα­νι­σμών δι­α­χεί­ρι­σης της πό­λω­σης και του αντα­γω­νι­σμού των ερ­μη­νει­ών σε σχέ­ση με τα μνη­μό­νια.