Ο παρών τόμος αποτελεί συλλογή ανέκδοτων ποιημάτων που γράφτηκαν από τον Κώστα Λιανό, από το Παλαιοχώρι Δωριέων Φθιώτιδας. Ο Κώστας Λιανός υπήρξε ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Παρά την ταπεινή του καταγωγή και μια παιδική ηλικία που τη χαρακτηρίζει η ορφάνια και η φτώχεια και παρά τις περιορισμένες γραμματικές του γνώσεις, ο Κώστας Λιανός άφησε πίσω του ένα αξιόλογο και δημιουργικό έργο. Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1917, τέταρτο παιδί του Παναγιώτη Λιανού και της Τρισεύγενης Λιανού-Πλαστήρα. Προηγήθηκαν τρείς αδελφές, η Βασιλική, η Ελένη και η Ευαγγελία. Το χειμώνα του 1917-18 πέθαναν από την Ισπανική γρίπη και οι δύο του γονείς, σε διάστημα μόλις μερικών ημερών, αφήνοντας τις τρείς αδελφές και το μερικών μηνών μωρό στην απόλυτη ορφάνια. Όσα χρόνια στερήθηκαν οι γονείς τους, φαίνεται ότι η μοίρα τα χάρισε στα ορφανά. Ο Κώστας μάλιστα απεβίωσε τον Απρίλιο του 2022 διανύοντας το 105ο έτος της ηλικίας του. Έφυγε με πλήρη διαύγεια νου, από βαθειά γεράματα, ξεψυχώντας στον ύπνο του. Ο Κώστας Λιανός υπήρξε ένας ακάματος εργάτης της γης, εφευρέτης γεωργικών μηχανημάτων και συγχρόνως συγγραφέας δοκιμίων και μυθιστορημάτων, μερικά από τα οποία έχουν ήδη εκδοθεί και άλλα είναι ανέκδοτα. Πάνω απ'' όλα, υπήρξε εμπνευσμένος ποιητής. Τα ποιήματά του έχουν τη δροσιά και την αγνότητα της Ελληνικής φύσης. Ο Κώστας Λιανός πέρασε ολόκληρη την αιωνόβια ζωή του στο χωριό του, το Παλαιοχώρι Δωριέων Φθιώτιδας. Από το χωριό του έλειψε για πολλές μέρες μόνον όταν πήγε φαντάρος και όταν ήταν στο Αλβανικό μέτωπο. Τα ποιήματά του, λοιπόν, έχουν μέσα τους το Παλαιοχώρι μετουσιωμένο σε στίχους. Γι'' αυτό και τα ποιήματά του είναι κάτι σαν βιογραφία. Παρά όμως την προσκόλλησή του στο χωριό του, οι αντένες του ήταν ανοιχτές σ'' όλους τους ορίζοντες. Οι εφημερίδες, τα βιβλία, το καφενείο, τα μέσα ενημέρωσης, για άλλους είναι εργαλεία για να περνάει η ώρα, γι'' αυτόν ήταν ακτίνες που τον συνέδεαν με όλο το σύμπαν. Γι'' αυτό η ποίησή του είναι γεμάτη με Παλαιοχώρι αλλά και συγχρόνως είναι κοσμική και πανελλήνια. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι τα ποιήματά του δεν κλαίνε για τη φτώχεια και την ορφάνια των παιδικών του χρόνων. Ίσως γιατί την πέρασε νικητής, ίσως γιατί τον πόνεσε και καμουφλάρει τον πόνο. Ίσως γιατί το Παλαιοχώρι στέκει αγέρωχα και ατενίζει τον ήλιο ολημερίς και αυτό παράγει ευγένεια και μεγαλοσύνη. Η συλλογή περιέχει 104 ποιήματα κατανεμημένα σε 5 ενότητες, ανάλογα με το περιεχόμενο.