ΕΝΑ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΑΡΓΑ: Ένα κάτι πιο αργά σιωπές και παροράματα καταπίστευμα η ζωή μου ένα σωρό παροπλισμένα δρομολόγια απ΄΄ το εδώ στο τίποτα σε κάτι ημιθανή αστικά λεωφορεία. Ακούω τους ήχους που ξυπνάνε βαθιά μέσα απ΄΄ το χώμα και καμώνομαι πως τους προσέχω τι νέες φρίκες καιροφυλακτούν εκείνες οι άλλες φωνές που μου μιλάνε σε γλώσσες παράξενες άλλες σε άλλα αιμοσφαίρια που κυλάνε παράσιτα στο αίμα μου ξένα ξενιστής εξωγήινης ζωής Ένα κάτι πιο αργά σκηνοθετώντας άγχη φυλακές και βιβλικές φοβίες. [. . .]