Αν ο Οιδίποδας ήταν γιος της μοίρας, της πιο τυφλής που όρισαν οι θεοί στην πορεία της πτώσης ενός θρόνου και της συμφοράς του λαού του, ο Θανάσης ο Νεοέλληνας, στην άλλη άκρη του ελληνικού δίπολου της περιπλάνησης, είναι τέκνο της τυφλής ανάγκης, αλλά όχι και το «ώριμο τέκνο της οργής»... Όπως και ο ξάδερφός του, ο Καραγκιόζης, έτσι και ο Θανάσης δεν βολεύεται κάτω από τις σημαίες της όποιας επανάστασης• η νομοτέλεια δεν έχει θέση στον δικό του ορίζοντα. Κάποια στιγμή, ο Καραγκιόζης σκαρφα¬λώνει στο πανί, και ο Θανάσης Βέγγος στην οθόνη του κινηματογράφου, αφήνοντας για θεατή τους τον Θανάση τον Νεοέλληνα κι εκεί στο λευκό σεντονάκι γίνονται αναρχικοί με ή χωρίς μαύρες σημαίες... Η πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου, με τον ίδιο τίτλο που φέρει και τώρα, έγινε το 2000. Με τον τίτλο Θανάσης Βέγγος και υπότιτλο τον παρόντα τίτλο εκδόθηκε το 2017, συμπληρωμένο μέχρι τον θάνατο του Θανάση. Η τωρινή έκδοση φιλοδοξώ να είναι η οριστική, με την επαναφορά του πρώτου τίτλου και εξώφυλλου, με αρκετά συμπληρωματικά στοιχεία, κυρίως καταθέσεις από την ταινία μου Ένας άνθρωπος παντός καιρού και με τον τωρινό πρόλογο, που τοποθετεί επί χάρτου την ιστορία του βιβλίου αλλά και την ιστορία τής σχέσης μου με τον Θανάση Βέγγο. Στην πρώτη εκείνη, του 2000, ο πρώτος που το ξεφύλλισε ήταν ο Θανάσης. Έκτοτε έγιναν πολλά και ο ίδιος πλούτισε την εργο-βιογραφία του και έφυγε. Εμπλούτισα κι εγώ το βιβλίο.