Πρόκειται για την ιστορία ενός συγγραφέα που είναι και πατέρας και που γράφει ένα μυθιστόρημα με θέμα τα περιστατικά της προσωπικής του ζωής. Τη σχέση του με την προγονή του. Μια σχέση αιμομικτική (ή που θα μπορούσε να είναι τέτοια). Σαν πατέρας παρασυρμένος από το πάθος του, διακατέχεται από την επιθυμία να ξεπεράσει το ταμπού της αιμομιξίας, όμως σαν συγγραφέας στέκει ψυχρός απέναντι στον ίδιο τον πειρασμό. Πρόκειται, σίγουρα, για ένα θέμα που γεννάει πολλές παγίδες, μα ο συγγραφέας ελίσσεται με ιδιοφυή τρόπο. Άλλωστε όλο το βιβλίο είναι μια διεισδυτική ανάλυση του προπατορικού αμαρτήματος, καταδικασμένου απ όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες, όπου με γλαφυρό τρόπο διαφαίνεται το συμπέρασμα ότι η παράβαση του ταμπού είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς τρόπους για να δείξει κανείς την καταστρεπτική του φύση.