Πολλοί γνωρίζουν την Ιαπωνία των λαμπερών πόλεων, του σούσι και των μάνγκα. Λίγοι έχουν περιπλανηθεί στη σιωπηλή της ύπαιθρο, ανάμεσα στα υπεραιωνόβια δέντρα, όπου η παράδοση είναι πανίσχυρη και τα δάση είναι ιερά. Ένα υπέροχο ταξίδι σε μια Ιαπωνία λιγότερο γνωστή, από τα όρη κάτω από την παλιά αυτοκρατορική πρωτεύουσα της Νάρα ως την ιερή πόλη Χόνγκου και την ανακάλυψη ενός αρχαίου τρόπου συμβίωσης του ανθρώπου με τη φύση. «Η Ιαπωνία είναι ο τόπος εκείνος όπου τα φαντάσματα είναι αληθινά. Είναι μια χώρα που κρύβει την πνευματικότητά της στα λαμπερά φώτα των εμπορικών κέντρων, στο τσιμέντο των γραφείων και των αυτοκινητόδρομων, στον καπνό των μπαρ και των ιζακάγια. Στη σιωπηλή ύπαιθρο, στην ιδιωτικότητα των σπιτιών εμφανίζονται αυτά τα φαντάσματα της παράδοσης, οι θεοί του σιντοϊσμού και οι ήρωες των θρύλων, οι τένγκου και τα κακά πνεύματα που αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους. Η γνώση αυτής της Ιαπωνίας είναι κάτι πολύ περίπλοκο για έναν γκαϊκοκουτζίν, έναν ξένο, γιατί είναι δύσκολο να την αποδεχτεί, είναι δύσκολο να την κατανοήσει, είναι δύσκολο να την ανακαλύψει. Αναγκάστηκα να αφήσω πίσω μου την πόλη, τους ξεναγούς, τα γραπτά ρεπορτάζ στα αγγλικά για να κάνω μια βουτιά στο κενό. Μόνο έτσι μπόρεσα να τα συναντήσω, αυτά τα αληθινά φαντάσματα, για πρώτη φορά μέσα σε ένα δάσος τόσο σημαντικό όσο και λησμονημένο, όπου μετά τα πρώτα μου βήματα έμεινα κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα. Κι από εκεί τα φαντάσματα αυτά με ακολούθησαν σε όλο το ταξίδι μου, στα δεκάδες εγκαταλειμμένα χωριά, στους τελευταίους ανιμιστές μοναχούς του κόσμου, στα υπεραιωνόβια δέντρα, που είναι τεράστια σαν πύργοι και λατρεύονται σαν θεοί. Με συνόδεψαν στα μικρά σπιτάκια, με τις μπλε στέγες, βυθισμένα στην ομίχλη, που περιστοιχίζονται από τσάι αρωματισμένο με δροσιά, στους βωμούς που κρύβονται κάτω από τα βρύα, στο δάσος που καταπίνει την κοιλάδα και τους κατοίκους της».