«Θα θέλατε να παίξουμε;» «Εσείς κι εγώ;» «Ναι. Γιατί όχι; Με φοβάστε;» «Όχι βέβαια, τι να φοβηθώ;» «Λοιπόν, θ’ αγοράσω μία ημέρα από τη ζωή σας. Θα πληρωθείτε γι’ αυτό». «Μα τι λέτε τώρα; Αστειεύεστε, έτσι δεν είναι;» «Θα πάρω μια μέρα και θα σας δώσω χίλια ευρώ. Θα σας ενοικιάσωׄπώς το λένε; Για είκοσι τέσσερις ώρες μόνο. Τι λέτε;» Το Felicità, όπου κυριαρχούν η θεατρική δομή, το στοιχείο μυστηρίου και η ανατρεπτική πλοκή, αφηγείται ένα παράτολμο πείραμα, ένα παιχνίδι όπου οι ήρωες, ένας άνδρας και μία γυναίκα, εναλλάσσονται στους ρόλους του θύτη και του θύματος. Αυτό που φαίνεται να είναι μία απλή συνάντηση ανάμεσα σε μια σκηνοθέτη κι έναν νεαρό διανομέα, κλιμακώνεται σε μία κατάσταση που δημιουργεί διαρκώς ερωτήματα. Μέχρι τις τελευταίες σελίδες ο αναγνώστης δεν μπορεί να φτάσει σε ασφαλή συμπεράσματα για τη σχέση ανάμεσα στα δύο πρόσωπα της νουβέλας. Κι όταν τελικά η αλήθεια αποκαλύπτεται, ανατρέπει σαρωτικά όσα φαίνονταν να ισχύουν. Όπως λέει η ίδια η συγγραφέας: «Η ηρωίδα αυτής της νουβέλας, αν υπήρχε στην πραγματικότητα, θα ήθελα να ήταν φίλη μου. Όπως και το αγόρι που την ακούει αποσβολωμένο να του λέει πως θέλει να...ενοικιάσει μια μέρα από τη ζωή του. Όταν δέχεται να της πουλήσει 24 ώρες του, επειδή εκείνη θέλει να μάθει κάτι, ένα επικίνδυνο πείραμα ξεκινάει, μαζί μ ένα ερώτημα: Θα χρησιμοποιήσει τελικά τη δυστυχία της ως πρώτη ύλη για τη λύτρωση; Ή μήπως -όπως είχε προειδοποιήσει εδώ κι αιώνες ο Ευριπίδης- ο κίνδυνος θα έρθει ταχύτερα επειδή περιφρονήθηκε;»