Στο γράμμα για τα εβδομηκοστά γενέθλια του Ρομαίν Ρολλάν, ο Φρόυντ μπορεί πλέον να μιλήσει για τον ίδιο, ομολογώντας πως «η ανάμνηση αυτού του βιώματος πάνω στην Ακρόπολη επανέρχεται πολύ συχνά και με στοιχειώνει από τότε που γέρασα»...
Ένα παιδί φοβάται να βγει στον δρόμο, φοβάται τα άλογα, αυτά που κουβαλούν βαρύ φορτίο, φοβάται μην πέσουν κάτω και αρχίσουν να κλοτσούν με τα πόδια τους...
Ο αξιότιμος πρόεδρος του δικαστηρίου της Σαξονίας δρ Σρέμπερ, κορυφαίος μέσα στη χορεία των φροϋδικών ασθενών, αρχίζει μια μέρα να παραληρεί: πρέπει να μεταμορφωθεί σε γυναίκα και να συνουσιαστεί παθητικά, διότι αυτός είναι ο μόνος όρος για να σωθεί ο κόσμος, παρά τις αντιδράσεις που του προβάλλει ένας Θεός ικανός να καταλάβει μόνο από πτώματα...