[...]Η Μαρία Φον Πλάτεν, όπως η Γετρούδη του ομότιτλου έργου, όπως η Λύντια στο "Σοβαρό παιχνίδι" (1912), είναι μια νέα, δυναμική γυναίκα, που διεκδικεί ισότιμη με τους άντρες θέση στο κοινωνικό περιβάλλον. Βαθιά συνειδητοποιημένη εμποτίζει μ αυτό το χαρακτηριστικό τις δύο άλλες μυθιστορηματικές γυναίκες, οι οποίες δεν είναι μόνον πρόθυμες να υποστούν τις συνέπειες του εγχειρήματός τους και οι πράξεις τους δεν καθοδηγούνται απλώς από το θάρρος ή την τόλμη που διαθέτουν. Το μέγεθος του αναστήματος τους, έγκειται στο γεγονός ότι είναι αποφασισμένες να εγκαταλείψουν τον ιδιωτικό χώρο-κρησφύγετο και εν πλήρη συνειδήσει να αποκαλύψουν τον εαυτό τους, να τον εκθέσουν. Στη "Γετρούδη", ο Γκυστάβ Κάνινγκ δε θα τολμήσει να επιπλήξει τη Γετρούδη για τον παράτολμο έρωτά της και η ηρωίδα θ αρνηθεί κάθε συμβιβασμό.[...]