Χειμώνας του 1793. Η νεαρή Δημοκρατία απειλείται από παντού, εντός κι εκτός των συνόρων της. Η επαναστατική κυβέρνηση καταφεύγει σε έκτακτα μέτρα. Εμφανίζεται τότε μια εφημερίδα με την υπογραφή του Καμίγ Ντεμουλέν και τίτλο Ο Παλιός Κορδελιέρος, που διαβάζεται σε όλο το Παρίσι. Μορφή λησμονημένη σήμερα, ο νεαρός Ιακωβίνος βουλευτής είναι εκείνη την εποχή κορυφαία φυσιογνωμία. Ο Παλιός Κορδελιέρος δεν ζητά το τέλος της τρομοκρατίας, αλλά την τροποποίησή της. Ο συγγραφέας του, αν και ένθερμος δημοκράτης, δεν αργεί να κατηγορηθεί πως παίζει το παιχνίδι του μοναρχικού εχθρού. Με αφήγηση έντονη και νευρώδη, ο Ζοζέφ Αντράς εξιστορεί τον επώδυνο τοκετό της Δημοκρατίας. Τονίζει ότι η επαναστατική της έλευση χρειάστηκε βία, πίστη και αυταπάρνηση. Φωτίζοντας σκοτεινά σημεία της Ιστορίας, θυμίζει ότι η κατεστημένη πλέον Δημοκρατία γεννήθηκε από διχασμούς και μάχες των σωμάτων και των πνευμάτων, από την αποστασία της Βανδέας και από τις μεγάλες συγκρούσεις ιδεών. Σκιαγραφεί ολοζώντανα πορτρέτα μεγάλων μορφών, του Ροβεσπιέρου, του Δαντόν, του Εμπέρ. Και, προπαντός, το σπαρακτικό πορτρέτο του Καμίγ Ντεμουλέν.