Ο θάνατος αποτελεί κοινό τόπο για όλους τους ανθρώπους. Το άφευκτο του θανάτου σκεπάζει με την αχλή του κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Σε κάποια δεδομένη στιγμή ―χρονικά αβέβαιη και απροσδιόριστη― όλοι θα βρεθούμε αντιμέτωποι τόσο με την απώλεια των αγαπημένων μας προσώπων όσο και με τον δικό μας αφανισμό. Τα κείμενα που παρουσιάζονται στην παρούσα έκδοση, το κείμενο του Πλούταρχου και οι δύο επιστολές του Μ. Βασιλείου, δεν είναι δυσνόητοι και θεωρητικοί ακαδημαϊκοί λόγοι που ελάχιστα έχουν να προσφέρουν στον άνθρωπο που βίωσε το τραγικό συμβάν του θανάτου. Πρόκειται, αντίθετα, για λόγια βγαλμένα μέσα από την καρδιά των συγγραφέων που έχουν ως σκοποθεσία τους να απαλύνουν τον πόνο των πενθούντων, να τους βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουν τον πεπερασμένο χαρακτήρα της ανθρώπινης ζωής, να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη των αγαπημένων τους και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Τέλος, οι λόγοι αυτοί επιδιώκουν να μας κάνουν να κατανοήσουμε την αξία της ζωής και να γευτούμε τις χαρές που μας προσφέρει για όσο διάστημα βαδίζουμε στο μονοπάτι του αναπόφευκτου αφανισμού. Τα κείμενα του Πλούταρχου και του Μ. Βασιλείου που παρουσιάζονται στον παρόντα τόμο εντάσσονται στην κατηγορία των παρηγορητικών (παραμυθητικών) λόγων. Πρόκειται, δηλαδή, για κείμενα τα οποία γράφτηκαν με σκοπό να παρηγορήσουν εκείνους που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα, να απαλύνουν τον πόνο τους και να τους δώσουν δύναμη και ελπίδα αυτή τη δύσκολη στιγμή που έχουν πληγεί από ένα τραγικό συμβάν, ώστε να συνεχίσουν τη ζωή τους. Δεν πρόκειται, επομένως, για πραγματείες, αλλά για λόγια βγαλμένα μέσα από τη ζωή, λόγια βγαλμένα μέσα από την καρδιά, λόγια που λειτουργούν ως φωτοστάτες στα σκοτεινά μονοπάτια της απώλειας και του πένθους φωτίζοντας τις ψυχές εκείνων που θρηνούν για τους αγαπημένους τους.