"Οι συμπτώσεις με το έργο του Γιαννούλη Χαλεπά και των δωρεών που αξιώθηκα από αυτές με οδήγησαν να επαγρυπνώ, αφοσιωμένη για την ανάγκη μιας αποκαλυπτικής μελέτης στο έργο του. Καθοριστική υπήρξε η προτροπή του Στρατή Δούκα στο βιβλίο του "Ο βίος ενός αγίου", όπου στο δεύτερο μέρος του, "Το έργο του Χαλεπά και τα προβλήματά του (αισθητικό δοκίμιο)", διαβάζουμε: "Η αισθητική χαρά και κατανόηση της πανάκριβης σημασίας του έργου του μέλλει ν αποτελέσει υπόθεση της επόμενης και μεθεπόμενης καλλιτεχνικής γενεάς [...] θα μπορούσε βάσιμα να ειπωθεί πως βρέθηκε στην πρωτοπορία δύο συνεχόμενων καλλιτεχνικών αιώνων, του 19ου και 20ού, κι αποτελεί μαζί με την παγκοσμιώτερη τούτη σημασία του, τον μοναδικό κρίκο για όλους τους χαμένους ελληνικούς αιώνες." Η προτροπή αυτή σηματοδοτεί σήμερα και την καθυστέρηση των εις βάθος απαντήσεων σε ερωτήματα για το έργο και τη ζωή του Χαλεπά, οι οποίες θα μας ήταν χρήσιμες, ώστε να έχουμε συνείδηση των δυνατοτήτων μας και της παράδοσής μας, από την αρχαιότητα έως σήμερα. Δεχόμουν με επιφύλαξη τις πρώτες προσεγγίσεις. Σχεδόν πενήντα χρόνια πηγαινοερχόμουν σε σκέψεις, ώστε να ξεπεράσω τις αμφισβητήσεις μου, να γνωρίσω τις τρέχουσες μελέτες έως σήμερα για τον Χαλεπά και να βεβαιωθώ για την ανάγκη παρουσίας των απόψεών μου. [...]" Απόσπασμα από το κεφάλαιο "Γιαννούλης Χαλεπάς. Προσέγγιση στη ζωή και το έργο του".