Ο καλόγερος Σαλιμπένε της Πάρμας, ο Φραγκισκανός που γνώρισε πάπες και αυτοκράτορες, επισκόπους και ιεροκήρυκες και έχει για τον καθένα να διηγηθεί ανέκδοτα, κακόβουλες φήμες και κουτσομπολιά. Ο Ντίνο Κομπάνι, ο έμπορος της Φλωρεντίας που έζησε αυτοπροσώπως τις πολιτικές αναταράξεις ενός δήμου διχασμένου εξαιτίας των συγκρούσεων την εποχή του Δάντη. Ο Ζαν ντε Ζουανβίλ, ο ευγενής ιππότης που συνόδευσε τον Λουδοβίκο τον Άγιο στη Ζ΄ Σταυροφορία, ψύχραιμος μάρτυρας θυσιών, ηρωικών και δειλών πράξεων. Η Αικατερίνη της Σιένας, που μιλούσε με τον Θεό και τα φλογερά της γράμματα έκαναν πάπες και καρδινάλιους να τρέμουν. Η Κριστίν ντε Πιζάν (στην πραγματικότητα λεγόταν Κριστίνα ντα Πιζάνο), η πρώτη γυναίκα που αντιλήφθηκε τον εαυτό της ως κατ’ επάγγελμα συγγραφέα, κέρδιζε τα προς το ζειν και έγινε διάσημη γράφοντας βιβλία. Η Ζαν ντ’ Αρκ, που διοίκησε έναν στρατό ντυμένη ως άνδρας και πλήρωσε με τη ζωή της αυτήν την πρόκληση έναντι των κανόνων της εποχής της. Είναι δυνατό να συναντήσουμε άνδρες και γυναίκες του Μεσαίωνα, να τους ακούσουμε να μιλούν για πολύ και να μάθουμε να τους γνωρίζουμε; Είναι, αν έχουν αφήσει γραπτές μαρτυρίες, στις οποίες να έχουν βάλει μεγάλο μέρος του εαυτού τους. Είναι η περίπτωση των πέντε από τα έξι πρόσωπα της ιστορίας μας. Για την έκτη, τη Ζαν ντ’ Αρκ, που ήταν αναλφάβητη ή σχεδόν, διαθέτουμε εξίσου τα λόγια της, χάρη στη δίκη της οποίας υπήρξε θύμα και πρωταγωνίστρια.