Όλοι με άγχος! Τι τρέχει εδώ; Κάτι τι... Χάθηκε η έννοια της Χαράς. Είναι πολύ σοβαρό! Εκεί στην Ινδία, περιμένουν τον Χριστό και μ αυτήν την αναμονή περιμένουν χαρούμενα. Εμείς Τον "έχουμε" και δεν Τον αντικατοπτρίζουμε. Είμεθα πολύ ένοχοι. Φοβερά ένοχοι. "Ούτε που πας, ούτε τι κάνεις, ούτε πώς ζεις, ούτε αν βοηθείς τους άλλους... Ένα έχει σημασία. Το Ποιον και το Ποσόν της Αγάπης που δίνεις παντού. Παντού. Χωρίς διακρίσεις". "Αν ήταν Παρών και Ορατός ο Κύριος, τι θα έκανες; Θα έκανες αυτό; Αν ήταν Παρών, θα έκανες το άλλο; Κι αυτό, σε φυλάει από κάθε αμαρτία". "Από την Αγάπη και πέρα, θα οδηγηθείς από το θέλημα του Θεού πώς να μιλήσεις". "Αφού είμαι υποτακτική στο θέλημα του Θεού, δεν μπορώ να πάθω... άγχος". "Είμαι της ενδεκάτης ώρας... αλλά ο Κύριος είπε να δουλέψουν κι εκείνοι που έρχονται την τελευταία ώρα". "Άμα γίνουμε εμείς ο καθρέφτης όπου βλέπει ο άλλος το πρόσωπό του, κι αυτός ο καθρέφτης είναι χαρούμενος, δεν μπορεί παρά να δει κι εκείνος κάτι". "Τρία πράγματα χρειαζόμαστε. Πρώτον Πίστη, δεύτερον Πίστη, τρίτον Πίστη".