Η Βιέννη των Αψβούργων και των Ελλήνων αναφέρεται στους Έλληνες, εμπόρους και λογίους, οι οποίοι έζησαν στην Βιέννη κυρίως μετά το πρώτο τέταρτο του 18ου αιώνα μέχρι τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Ιδιαίτερα μετά την Συνθήκη του Πασάροβιτς (1718) δόθηκε η ευκαιρία στους Έλληνες εμπόρους να αναπτύξουν ανεμπόδιστα εμπορική δραστηριότητα στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και να πάρουν στα χέρια τους το εμπόριο μεταξύ Ανατολής και Κεντρικής Ευρώπης. Η οικονομική εκτίναξη των Ελλήνων εμπόρων συνέπεσε, όχι τυχαίως, με την διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας από την Μαρία Θηρεσία, η οποία βασίλευσε επί σαράντα χρόνια (1740-1780) και εκτός από τα προνόμια που είχαν δώσει προηγούμενοι αυτοκράτορες στους ορθόδοξους χριστιανούς με οθωμανική υπηκοότητα, τους έδωσε την δυνατότητα να γίνουν αυστριακοί υπήκοοι δεδομένου ότι οι Έλληνες είχαν εξελιχθεί σε ισχυρό οικονομικό παράγοντα και η αυτοκράτειρα ήθελε να τους αξιοποιήσει για δικό της όφελος. Την ίδια εποχή είχαν εγκατασταθεί στην Βιέννη πολλοί λόγιοι από την υπόδουλη Ελλάδα για να σπουδάσουν, να συγγράψουν, να εκδώσουν τα βιβλία τους και να μεταφέρουν γνώσεις στους Έλληνες, προετοιμάζοντας ουσιαστικά την παλιγγενεσία του Έθνους. Όσον αφορά τις εκδόσεις εφημερίδων και περιοδικών, ο αυτοκράτορας Ιωσήφ Β' επέτρεψε το 1783 την έκδοση μέσων ενημέρωσης στην ελληνική γλώσσα. Έτσι, το 1784, ο Ζακυνθινός Γεώργιος Βενδότης έβγαλε την πρώτη εφημερίδα στην ελληνική γλώσσα με τίτλο "Ταχυδρόμος της Βιέννης", που όμως κυκλοφόρησε μόνο 2-3 φύλλα μετά τις διαμαρτυρίες του Μεγάλου Βεζίρη στον πρέσβη της Αυστρίας στην Κωνσταντινούπολη. Ακολούθησε, τον Δεκέμβριο του 1790, η έκδοση νέας εφημερίδας, με τίτλο "Εφημερίς", των Σιατιστινών αδελφών Μαρκίδων-Πούλιου. Στη συνέχεια εκδόθηκαν ο δεκαπενθήμερος Ερμής ο Λόγιος και οι Ειδήσεις διά τα Ανατολικά Μέρη, που αντικαταστάθηκε, το 1812, από την εφημερίδα Ελληνικός Τηλέγραφος. Το 1819 εκδόθηκε από τον λόγιο Αθανάσιο Σταγειρίτη δεύτερο λογοτεχνικό περιοδικό, η Καλλιόπη, το οποίο, όπως και ο Ερμής ο Λόγιος, έπαυσε να εκδίδεται το 1821 λίγο μετά την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης. Κρίθηκε σκόπιμο να προηγηθεί της δράσης των Ελλήνων στην Βιέννη μια συνοπτική ιστορική αναφορά στον οίκο των Αψβούργων, εφόσον ουσιαστικά η ιστορία του συμπίπτει με την Ιστορία της Αυστρίας μέχρι την διάλυση της Αυστρο-Ουγγαρίας, το 1918.