Η Εμπειρία παρέμεινε σιωπηλή καθώς ένιωθε να αναβαθμίζεται και να μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο που δεν μπορούσε ακόμα να καταλάβει, αλλά το συναίσθημα ήταν πρωτόγνωρα υπέροχο και έντονο, πλημμυρίζοντας όλο της το είναι. «Τώρα λοιπόν δεν σε λένε πια Εμπειρία, αλλά…»