Τότε οι γυναίκες, αν παντρεύονταν δε χώριζαν ποτέ… Μόνο αν ο θάνατος τους χώριζε με τον άντρα τους. Δεν είχαν δικαιώματα κι επιθυμίες δικές τους, ζούσαν με το «τι θα πει ο κόσμος;»… Ζούσαν για τον κόσμο και για την τιμιότητα του κόσμου. Για ένα καθαρό κούτελο, αλλιώς θα ήσουν το μαύρο πρόβατο της οικογένειας, του χωριού και θα έμενες μόνη σου. Θα ήσουν η πουτάνα στα μάτια όλων των άλλων και άλλα πολλά παρόμοια. Θα στα εξηγήσω εγώ μέσα από τη δική μου ιστορία. Άσχετα αν τους κακοποιούσαν οι άνδρες τους ή οτιδήποτε άλλο… Μέχρι και η πεθερά και ο πεθερός μπορούσε να κακοποιήσει λεκτικά ή σωματικά τη νύφη.