Τα στενά όρια της κοινωνίας στην εποχή της μεταχουντικής Ελλάδας δε στάθηκαν ικανά να κρατήσουν την Άρτεμη δέσμια στο νησί της. Η μόρφωση, σκέφτηκε, αυτή είναι η βάση για το πέταγμά μου στη ζωή∙ θα «βγω έξω», θα φύγω. Μετά δούλεψε πολύ να χτύσει σχέσεις και εμπορικές επαφές, τόσο που στο τέλος τα κατάφερε. Έχετε μπρος στα μάτια σας ένα πολύ χρήσιμο πόνημα για νέες και νέους που ανοίγουν τα φτερά τους να πετάξουν στη ζωή, αλλά και για όχι και τόσο νέους ανθρώπους που, κουνώντας το κεφάλι, όλα τώρα τα βλέπουν σαν από την αρχή να είχαν μάτια όπως αυτά της κυρίας Άρτεμης Ριζάρη.