Η περίοδος της σύγχρονης ιστορίας μας που εγκαινιάσθηκε την 21η Απριλίου 1967 είναι από τις λιγότερο ιστορικά και επιστημονικά μελετημένες. Η αποστασία της 25ης Νοεμβρίου 1973 και η, συνεπεία αυτής, παλινδρόμηση σε μία νόθα "μεταπολίτευση" στις 24 Ιουλίου 1974, καλλιέργησε επιμελώς στις νέες γενεές μία αποστειρωμένη κοινωνιολογικά και ιστορικά προσέγγιση: ότι η Ελλάς για μία δήθεν ενιαία περίοδο 7 ετών, 3 μηνών και 3 ημερών, υφίστατο μία στυγνή δικτατορία, η οποία το μόνο που έκανε ήταν να εξορίζει και να βασανίζει χιλιάδες αθώων πολιτών.
Κάθε άλλη παράμετρος, οικονομική, κοινωνική, ιδεολογική, θεσμική ή πολιτική αγνοείται, ως μονολιθική, αδιάφορη και ασήμαντη.
Ήδη δε, με την τελευταία γενεά που έζησε εκείνη την περίοδο να πλησιάζει στο βιολογικό της τέλος, λαμβάνει χώρα η αμφισβήτηση ακόμη και αυτονόητων μέχρι πρότινος επιτευγμάτων της εποχής.